Loopse hond
Het begrip loops verwijst naar de periode waarin de vrouwelijke hond (de teef), vruchtbaar is en zich kan voortplanten. Deze periode duurt gemiddeld rond de 21 dagen maar dit kan verschillen per teef. De teef krijgt een gezwollen vulva en kan in het algemeen wat voller lijken. De teef wordt voor andere honden interessanter en deze snuffelen meer aan haar. De teef krijgt een bloederige afscheiding die verschilt van donkerbruin naar helderrood tot waterig rood.
Qua gedrag kan de teef ook behoorlijk veranderen. De eerste dagen kan zij feller zijn of zich in zichzelf keren omdat zij zich niet lekker voelt. Na ongeveer 10 dagen is de teef ‘dekrijp’ en zal haar gedrag omslaan. Ze zal wanneer ze de kans heeft honden opzoeken en zich aanbieden door stil te gaan staan met haar staart opzij. Dit zal ze doen bij reuen en soms ook bij teven en mensen. Na ongeveer drie dagen is dit gedrag verdwenen en verandert de uitscheiding, maar let op: de teef kan zeker dan ook nog dekrijp zijn. Een veel gemaakte fout door mensen is te denken dat de hond niet meer loops is wanneer het vloeien gestopt is. Om het zekere voor het onzekere te nemen is het van belang om bij de loopsheid van minimaal 21 dagen uit te gaan, echter 28 dagen is sterk te adviseren. De teef heeft dan de tijd om lichamelijk en geestelijk weer zichzelf te kunnen zijn. Na de loopsheid heeft de baarmoeder nog geruime tijd nodig om volledig weer tot rust te komen, dit kan zeker nog 2 maanden duren. Ook zijn er teven die na de loopsheid last hebben van schijnzwangerschap. Dit is erg vervelend voor de teef, maar ook voor de eigenaar en de omgeving. Castratie is dan ook sterk aan te raden.
Wanneer de teef loops is, is zij aantrekkelijk voor reuen wegens de feromonen die de teef afscheidt. Aangezien honden een sterk reukvermogen hebben, kunnen honden dit van tientallen meters ver ruiken. Reuen zullen wanneer ze een loopse teef ruiken vanuit natuurlijk gedrag reageren en naar de teef toe willen. De drang om zich voort te planten is bij de hond over het algemeen zeer hoog, wat zelfs bij sommige honden tot agressief gedrag kan leiden. Het is daarom als eigenaar van een loopse teef belangrijk om losloopgebieden en drukke hondenplekken te ontwijken. Wanneer je meerdere honden in huis hebt is het van belang om reuen (ook gecastreerd) gescheiden te houden van de loopse teef. Ook gecastreerde reuen kunnen dekken en om traumatische en of pijnlijke ervaringen te voorkomen houd je de honden gescheiden.
Over het algemeen zijn teven om de 6 maanden loops. Maar er zijn ook teven om de 9 maanden of om de 12 maanden loops. De meeste teven worden voor de eerste keer loops op de leeftijd tussen de 8 en 10 maanden.
De meeste hondeneigenaren laten hun teef steriliseren (feitelijk is het een castratie en geen sterilisatie) na de eerste loopsheid. Dit kan na 3 maanden, wanneer de baarmoeder weer volledig tot rust gekomen is. Dit advies van de meeste dierenartsen wordt helaas vaak opgevolgd. Echter, voor de lichamelijke en geestelijke ontwikkeling van de teef is het veel beter om de teef te castreren als zij geheel uitgegroeid is. Dit is bij de meeste rassen pas tussen de 2 en 3 jaar oud. De teef heeft de hormonen nodig om zich zowel lichamelijk en geestelijk te ontwikkelen, maar uiteraard wel met de zorg en begeleiding van de eigenaar. Wanneer er toch gekozen wordt voor vroegtijdige castratie kan dit in belang zijn voor het gedrag (de teef heeft bv erg last van de loopsheid en ontwikkeld agressief gedrag) of lichamelijk (de teef heeft erg last van ongemakken zoals schijnzwanger of pijnlijke krampen). Helaas wordt er zonder deskundig advies van een gediplomeerd gedragsdeskundige vaak gecastreerd om gedrag te veranderen. We zien in de praktijk dat in veel van deze gevallen de castratie het gedrag zelfs erger kan maken. De meeste teven (zonder voorgaande gedragsproblemen) krijgen wel stabieler gedrag door de castratie en voelen zich prettiger doordat de lichamelijke ongemakken van de loopsheid niet meer voorkomen.
Castratie van teven is sterk te adviseren om veel verschillende gezondheidsredenen. Denk hierbij aan de kans op tumoren maar ook op baarmoederontsteking. Dierenartsen adviseren vaak vroege castratie wegens deze redenen maar ook om te voorkomen dat er ”oeps” nestjes geboren worden.
Tips voor je loopse hond:
- Laat je teef niet loslopen. Los van het feit dat je andere hondeneigenaren overlast kunt geven, kan je teef ervandoor gaan om een dekreu te gaan zoeken. Schaf een 10 meter lijn aan om je hond nog wel ruimte te geven onder de wandeling.
- Loop niet in drukke gebieden en op drukke tijden. Voor zowel andere hondeneigenaren als voor jouw hond is dat ongemakkelijk.
- Geef je hond meer geestelijke uitdaging met haar voer door spelletjes, snuffelmatten en likmatjes. Ook kluiven en een goed gevulde Kong zijn dagelijks te adviseren om de hond te vermaken. Recepten zijn op de website te vinden.
- Houd er rekening mee dat je hond zich ongemakkelijk kan voelen en dat sommige honden zelf pijn ervaren. Geef de hond voldoende rust.
- Je kunt ervoor kiezen je hond een speciaal broekje aan te doen. Sommige honden geeft dit nog meer gevoel van ongemak en is het misschien prettiger om het huis extra vaak te dweilen en te kiezen voor wasbare vetbedden of kleden op de bank en vloer.
- Stel het zo lang mogelijk uit om weer naar losloopgebieden, opvang of hondenschool te gaan. Het advies is pas weer na 28 dagen vanaf de eerste vloeiing. Wanneer de teef nog (te) lekker ruikt zal zij lastiggevallen worden door andere honden, wat kan leiden tot nare ervaringen. Dit willen we uiteraard voorkomen voor de hond.
LET OP:
- Houd de gezondheid van de teef, zowel tijdens als na de loopsheid, goed in de gaten. Een baarmoederontsteking kan drie maanden na de loopsheid nog ontstaan. Symptomen kunnen uitvloeiingen zijn, maar ook zonder uitvloeiing kan er een gevaarlijke gesloten baarmoederontsteking optreden. Andere symptomen die kunnen voorkomen zijn; meerdere korte plasjes, lusteloosheid, met gebolde rug lopen (buikpijn), koorts, geen eetlust, minder actief en vermoeidheid. Wanneer je twijfelt, ga naar de dierenarts en laat altijd een bloedonderzoek doen en de urine controleren!